2009 Dagmara

Mimo, iż od warsztatów minęło sporo czasu, refleksje i odczucia pozostają nadal bardzo świeże i aktualne. Chciałabym napisać o tym, co jest dla mnie istotne, zarówno w cyklu spotkań w kręgu, jak i wieńczących je warsztatach.
Przede wszystkim chcę podziękować:
Za niezwykły czas, zatrzymania się, refleksji, przypominania sobie o tym co ważne i piękne.
Za to czego mogłam się od ciebie nauczyć.
Za to, że dzielisz się swoją mądrością.
Za to, że uczysz mnie szanować i rozumieć siebie i świat.
Za to, że uczysz wrażliwości i otwartości na piękno i prawdę.
Za to, że zachęcasz do pracy, wytrwałości i odwagi.
Za inspiracje, kreacje, radość i śmiech…
Za wspólne śniadania, modlitwy i ćwiczenia.
Za możliwość bycia tu i teraz.
Za radość tworzenia.
Za wspólne wzruszenia.
I siódme poty 🙂
Za to, że otwierasz oczy i serce.
Za pogodę w niepogodę.
Za rozmowy przy herbacie.
Za to co nie nazwane.
Za wiarę w lepszy świat i w lepszą mnie samą…

Pełna podziwu i szacunku dla Ciebie Mario i tego co robisz, dziękuję za wszystko o czym napisałam, w szczególności za to, o czym napisać nie umiałam, a co pozostanie w sercu na zawsze.